Hayatımda ki dönüm noktaları bitti sanıyordum son nefese kadar bitmezmiş ve bu kız hiç mi ders almaz?
Okudugum onca kişisel gelişim kitabına aldığım onca eğitime rağmen akıllandım sanırken yine kendimi feda etmisim.
Su an goĺ kenarındayım aşırı rüzgar var.Hayatimin her donum noktasinda her kendime donusum deniz kenarinda olmustur. İlk kez bu kadar rüzgar var. Ve ben hatalarımla yüzleşiyorum eşim bile olsa iyi bir insan bile olsa bir kul olduğunu ve hayatın bir alma verme dengesi olduğunu ve diğer kuralları onun için unutmamalıydim. Şu an tüm hayatım gözümün önünden film şeridi gibi geçiyor herkes geçiyor . Ne zaman kendi degerimi unutsam birini kendimden fazla sevsem veya fedakarlik yapsam karşımdaki beni Değersiz gördü okuduğum kisisel gelişim kitapları ve İslami kitaplar da bunun neden böyle olduğunu öğrenmiştim. Çünkü ben Allah'in en değer verdiği insanım başka bir kul önünde başımı egmemeliydim kendi merkezimi degistirmemeliydim. Değerimi unuttum beni arayıp ağlayarak oteline mudur olmam otelini kurtarmam için ağlayan patrona fazla fedakarlık yaptım sonuç sasmadi. Evlendim yine çok fedakarlık yaptım sonuç sasmadi.
Hayatın kuralları tüm insanlar için aynıymış sana sözler veren yeminler eden vaatlerde bulunan patronu ablan ailen yerine koyarsan kendin kazanmayı ona kazindirirsan kazığı yine yiyormussun.
Kardeşine fazla fedakarlık yaparsan iyi bir duruma geldiğinde ilk yaptığı şey sana kazık atmak oluyormuş.
İsterse iyi bir insan olsun sana basta yalan soylemis ve sıkıntılı Geçmişi olan bir adamla evliliğinde fazla fedakarlıkta bulunursan elinde sıfır kalmış sekilde kazığı yemiş olduğunu görüyormuşsun.
Alma verme dengesi Kendi değerini bilme zorunluluğu Bir kere yalan söyleyen kişiye asla bir daha inanmaman ve hayatından cikarman gerekliliği Sen Allah'in en değerlisisin hiçbir kul için önceliklerini çıkarlarını degistirme gerçeği
9yil önceki hayatımda her dönemde zor anlarımda aradığımda yanıma gelecek en az 10 kisi vardi. Beni öyle bir yalnizlastirmis ki şu an arayabilecegim bir kişi bile yok. Bravo bana. Bravo vefasizligima . Bravo tüm arkadaşlarımı kaybetmişim. Bravo tüm hobilerimi 9 yıldır yapmıyorum fotograf çekmeyi evlenince biraktirmis canonum 9 yıldır dolapta spor salonu üyeliklerimi biraktirmis onca yıl spor yapardım 9 yıldır yapmıyorum doğada yürümeyi bırakmışım arkadaşlarımı bırakmışım operayi biraktirdi sanatı biraktirdi beni ben yapan herseyi bırakmışım. Bravo bana bu 9 yılda başka bir Zehra olmuşum. Beni ben yapan herseyi 9 yıldır yapmıyorum. Yalnizlasmisim. Mesleğimi kaybetmişim. Herseyimi yine birisi icin feda etmisim. Hata elbette bende.
Bravo bana geçmişte çok hatalar yapmıştım fakat hobilerimi hayata doğaya aşkımı hiç birakmamistim ve dostluğu hep çevremde iyi arkadaslar vardı fakat şimdi 9 yıldır kendim için hiçbir şey yapmadım hobilerimi zevk aldığım herseyi unutmuşum enerjim neşem yok olmuş arkadaşım kalmamış en kötüsü bu 9 yılda o kadar çok mücadele ettim ki çok yorulmuşum Nasil güç bulacağım? Nasıl o gözleri gülen Zehrayi geri getireceğim ? Nasıl arkadaş edinecegim?Kaybettiklerim için kendimi nasıl affederim? Bu sefer isim daha çok zor
