Bugün otobüs durağında ağlayan bir genç kız gördüm,hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.
Ona baktığımda gözlerim doldu,içimden onun için dua ettim,neden ağlıyordu bilmiyorum ama elimden gelse acısını dindirebilmek için bir şey yapmayı çok isterdim.Ona sarılasım geldi.
O anda kendimle ilgili bir farkındalığa vardım. Çevremdeki insanların hep söylediği bir şeydi. ''Çok merhametlisin,çok şefkatli,çok yardım seversin'' Ama ben bunu bugün kendime dışarıdan bir an bakarak sonuna kadar hissettim.Şu an hiç tanımadığım bir insan için acı çekiyorum,sırf ağladığı için,acı çektiği ve üzgün olduğu için ve bu ilk değil.
O anda tüm hayatım gözümün önünden film şeridi gibi geçti. İster dünyanın en kötü insanı olsun,ister bana çok kötülük yapmış biri olsun,ister hiç tanımadığım bir insan olsun... acı çeken birisi karşısında merhametim,şefkatim sonsuz.
Merhamet iyi bir şey olmalı insana zarar veren bir şey olmamalı aslında. Ama şimdi düşünüyorum da merhametli olmak bana çok zarar verdi. Her şeyin fazlası zarar,merhametin de.
Kimse kırılmasın üzülmesin diye kendimin kırılmasına izin vermelerim beni paramparça etti.
Merhametten dolayı hayır diyemediğim zamanlar da oldu.
Merhametten dolayı yara bandı da oldum.
Merhametten dolayı aşık bile oldum. Sırf sevgimle ona yardımcı olabilirim belki diye. Komik ama gerçek.
Karşımdaki insandan kötülük görsem bile (sınırlarımı çok zorlamıştır,tekrar eden bir haksızlık olabilir,tepemi attırmıştır..vb)bazen küçük bir kötü söz söyledim diye pişmanlık duyup,o insan o sözü benden duymasaydı o ne yaparsa yapsın ne söylerse söylesin ben kalbini kırmasaydım diye haftalarca acı çeken birisiyim.
Kimseye zararım olmadı,kimsenin üzülmesine acı çekmesine kıyamazdım. Her zaman şu hayatta kıyamadıkların sana kıyar,bu da ayrı bir durum tabii.
Bunu bilirim de değişebilir miyim? Değişmem lazım ama hayır değişemem. Paramparça olsam bile yüreğimdeki sevgi,merhamet,yardım etme,şefkat duyguları hep vardı ve hep var olacak.
Merhameti,sevgiyi,şefkati pişmanlığa dönüştüren insanlar çok var.Acıma acınacak hale düşersin diyen atalarımız da var.
Merhamet ve şefkat sayesinde oluşan dostluklar var bir de. İyiliği iyilik olarak gören değerini bilen insanlar da var.
Merhamet başa ve kalbe hatta zamana ve hayata bela olsa da iyi bir şey. İnsanlara merhamet etmeyene Allah merhamet etmezmiş. Kim bilir belkide kalpteki bir anlık şefkat,merhamet duygusu insana sonsuzluğu kazandırır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder