Bir gece Peygamberimiz (s.a.v) Hz.Ayşe'den o geceyi ibadetle geçirmek için izin ister.
Hz.Ayşe 'seninle beraber olmayı çok sever ve isterim ama seni sevindiren şeyi daha çok severim' der.
Bir insanı sevmek bence kesinlikle bu. Onu sevindiren şeyi yapmasından mutlu olmak, onun mutlu olduğu şeyleri yapmasına izin vermek. Onu olduğu gibi kabul etmek.
Sevdiğin çalışmayı seviyorsa ve çalışırken mutluysa zamanını çalışarak geçirmesini sevebilirsin.
Sevdiğin gezmeyi, yeni yerler görmeyi, yürümeyi, doğayı seviyorsa ve o zaman mutlu oluyorsa bunları yapmasını sevebilirsin.
Sevdiğin ibadet etmeyi seviyorsa ve o zaman mutlu oluyorsa, tüm zamanını seninle geçirmesini istemeyerek onun mutluluğuna izin verebilirsin.
Aslında ne kadar kolay bir şey. Çoğu insanın yaptığı gibi insanları değiştirmeye çalışmaktan daha kolay olduğu kesin.
Şu an çalışıyorsun ama evlenince çalışmayacaksın evde oturursun.(Onu tanıdığında çalışıyordu neden hayatını değiştirmesini istiyorsun?)
Ben arkadaşlarımla istediğim zaman gezerim ama sen sadece benimle gezebilirsin tek başına veya başkalarıyla bir yerlere gitme. (Sen erkeksin arkadaşlarının olması ve onlarla vakit geçirmen istediğin zaman istediğin yere gitmen normal ama kadın sadece seninle vakit geçirebilecek..oldu bu yuvada mutluluk hakim olmayacak kesin)
Evlenmeden önce maça gidiyordun ama artık evli adamsın maça gitme.(Tamam da adam evlendi diye neden tüm hayatını değiştirmek ve hobilerinden vazgeçmek zorunda? Biraz ayrı vakit geçirseniz olmaz mı? O maça gitsin sen de kız arkadaşlarınla sinemaya git ikiniz de birbirinizin zevklerine saygı duyun olmaz mı?)
Çok çalışıyorsun çalışma. Tatile gidelim. (Çalışmak istiyorsa çalışsın (geceleri yanındaysa sorun yok tabii :), tatile gitmek istemiyorsa sen de ailenle veya onun da güvendiği arkadaşınla git ne sen tatilinden vazgeç ne de o işinden vazgeçsin)
Neden ilişkilerde tarafların hep bir şeylerden vazgeçmesi bekleniliyor?
Seni sevindiren şeyi daha çok isterim diyemez miyiz? Çok mu zor? Mümkün değil mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder