Yalnızlik Dert Degil Sadece Zevktir

Yalnız insanlar kimseye,hiçbir şeye eyvallahı olmayan insanlardır.

Susarak unutmayı,yasayarak alışmayı,güvenerek aldanmayı,severek kaybetmeyi öğrenmiş bir İnsan için,yalnızlık dert degil,sadece zevktir...

İnsanlara baktım,kimisi kalabalık içinde ondan ona ondan ona atlıyor çoğu aynı anda bir çok kişiyle beraber. Bir kişiyle evliyken daha boşanmadan ikinciyle başlayıp,diğerinden boşanıp diğeriyle evlenenler var. Aynı anda iki kişi ile sevgili olanlar var. Onların tercihi,kınamıyorum,herkes kendi iradesinden sorumlu.

Kimisi de yalnızlığı tercih ediyor. Yalnız olduğunu,bekar olduğunu bildiğim hiçbir insan için bulamıyordur da ondan bekardır diye düşünmem. Her insanın çok nasibi vardır,yalnızlık bir tercih meselesidir. 

Yalnızların çoğuna baktığımda tip,karakter... olarak çok iyi olduklarını görüyorum. Yalnızlık bir tercih meselesi. Yalnız olan her insan için bu aynı. Yalnız bir insan isterse,cidden isterse yalnızlıktan çıkmak için bir haftasını ayırması yeterli. Bir hafta sonra nişanlı olabilir. Ama kriterlerini,prensiplerini,hayallerini unutarak,seçici davranmamak şartıyla.

Yalnızlık bir tercihtir,bu tercih bağımlılık yapar. Yalnızlığa alışmış bir insan da bir bağımlıdır. Yalnız insan,yaralıdır,tekrar yaralanmamak için yalnızlığa tutunur ve huzuru yalnızlıkta bulur. 

Lakin yalnızlık fıtrata uygun değil. Yalnızlık sadece Allah'a mahsustur. Allah kimseye yalnız kalacağı bir kader biçmez. Nefsler,modern dünya,kendisi insanı yalnızlığa iter. Bu da yalnız insanda sürekli bir yarım kalmışlık hissi verir. Hayatında her şey var mutlu bir andasın ama içinde bir yarım kalmışlık hissi..

Eksik bir şey var hissi,yarımlık hissi,bir yanın eksikmiş gibi,mesela kalbinin sağ köşesi... Bu hissi başka şeylerle geçirmeye çalışırsın. Kimisi işe verir kendini,kimisi içkiye,kimisi ibadete,duaya...O his geçer gibi olur ama geçmez. Çünkü Allah herkesi çift yaratmıştır,yalnızlık sadece Allah'a mahsustur.

Bir de yalnız olmayıp da yalnız olanlar var. Aynı evde iki yabancı olup,en beter yalnızlığı yaşayanların hikayesini çok dinledim. 

Şu an yıl 2016,insanların büyük kısmı yalnız,bilinçli bir yalnızlık. İnsanlar gittikçe yalnızlaşıyor bilinçli olarak. 

Birileri birilerini yaralıyor,o yaralanan başkasını yaralıyor,o başkasını.. Her yer yaralı dolu. 

Aşk da bir sınavdı. Geçemedik. Her yer yaralı doldu.

Bir yaralı yalnızın kaleminden;

Çekildim bir kenara,bir dünya kurdum bir başıma;belki yalnızım ama en azından tebessümlerine güvenip yola çıktığım ve o yolu tamamlayamadığım insanlar yok yanımda! Unutmak istediklerim var;yaşadıklarım,yaşamamış olmak istediğim geride bıraktıklarım! Ne kadar da acı,çok sevdiklerimin olması pişmanlığım!
Başımı alıp gidesim var uzaklara! Bir merhaba diyecek kadar bile beni tanımayan insanların arasına! Hem öyle toplamadan ne valiz ne çanta,zaten yanıma almak istediklerim değil bırakmak istediklerim var arkamda...

Benim kalemimden;
Hayırlısı..