Gülüş bir yanaşımdır bir öbür kişiye;
Birden iki kişiyi döndürür bir kişiye..
Anılarından kale yapıp sığınsa bile,
Yetmez yalnız başına bir ömür bir kişiye.
ÖZDEMİR ASAF
Bir aksam ustu pencerenden bakıyordun
Ağır ağır, yollara inen karanlığa.
Bana benzeyen biri geçti evinin önünden.
Kalbin başladı hızlı hızlı çarpmaya..
O gecen ben değildim.
Bir gece, yatağında uyuyordun..
Uyanıverdin birden, sessiz dünyaya.
Bir rüyanın parçasıydı gözlerini açan,
Ve karanlıklar içindeydi odan...
Seni gören ben değildim.
Ben çok uzaktaydım o zaman,
Gözlerin kavuştu ağlamaya, sebepsiz ağlamaya.
Artık beni düşünmeye başladığından
Bıraktın kendini aşk içinde yasamaya..
Bunu bilen ben değildim.
Bir kitap okuyordun dalgın..
İçinde insanlar seviyor, ya da ölüyorlardı.
Genç bir adamı öldürdüler romanda.
Korktun, bütün yininle ağlamaya başladın..
O ölen ben değildim..
ÖZDEMİR ASAF
BİR GECE
gecede bir uyku,
uykunun içinde ben...
uyuyorum,
uykudayım,
yanımda sen
uykunun içinde bir rüya,
rüyamda bir gece,
gecede ben...
bir yere gidiyorum,
delicesine...
aklımda sen.
ben seni seviyorum,
gizlice......
el pençe duruyorum,
yüzüne bakıyorum,
söylemeden tek hece.
seni yitiriyorum,
çok karanlık bir anda...
birden uyanıyorum,
bakıyorum aydınlık;
uyuyorsun yanımda,
güzelce....
ÖZDEMİR ASAF
Düşümde aşk ile karşılaştım.
İnsanı arıyordu.
Uyandım, insan ile karşılaştım.
Aşkı arıyordu.
Özdemir Asaf
Gelmen bir iyiliktir diyecektim…
kapıyı hep başkaları açtı.
Özdemir Asaf
Onun güzelliğini herkes görüyorsa o bence az güzeldir. Herkes biliyorsa o bence hiç güzel değildir. Onun güzelliğini yalnız ben görüyorsam bu sevgidir. Yalnız ben biliyorsam bu aşktır. Hiç kimse görmüyorsa bu yalnızlıktır.
Özdemir Asaf
Bir sevgiyi anlamak, bir yaşam harcamaktır… Harcayacaksın! Özdemir Asaf
Bazen dayanmaktır sevmek; hayat nereden vurursa vursun ayakta durabilmek… Bazen yaşamaktır sevmek; soluksuz ciğer gibi sevgisiz kalbin duracağını bilmek… Bazen ağırdır sevmek; sevdiğine layık olabilmek… Ve bazen hayattır sevmek; birini çok uzaktayken bile, yüreğinde taşıyabilmek…
Özdemir Asaf
Yaşamak, ilkin sevgi ile, sevmek ile başlar, Doğumla, doğmakla değil. Yaşam da sevgisizlikle biter, Ölümle, ölmekle değil… Özdemir Asaf
Herkes fazlasıyla sevmiş, Ben eksikleriyle de sevdim oysa. Özdemir Asaf
Benim sevdam ulu çam gibidir. Ne güzde yaprak döker, nede kışta boyun büker.
Özdemir Asaf
Bir kadının alnı dudaklarından daha değerlidir.” Çünkü dudaklarından dökülecek olan ‘seni seviyorum’ sözü, Önceden alnına yazılmıştır…
Özdemir Asaf
Madem yalandı herşey, bıraksaydın öyle kalsaydı. Bana son yalanın “bende sevdim” olsaydı.
Özdemir Asaf
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder