İnsan kazanması zor, kaybetmesi çok kolay.
Her şey emek istiyor, emeksiz güzellik olmuyor. Dünün acıları yarının korkuları derken akışına bırakmayı unutuyoruz. Dünya dertlerine bilincimizi kaptırıp sevdiklerimizi anlamayı unutuyoruz.
Kendi dertlerimize yoğunlaşıp sevdiklerimizin yanında olmayı ihmal ediyoruz. Başkalarının yaşattığı acılar yüzünden herkes kötü genellemesi yapıp iyi olana şans vermiyoruz. Kırmak istemediğimiz halde kırıyoruz. Üzmek istemediğimiz halde üzüyoruz. Anlamıyoruz dolayısıyla anlaşılmıyoruz.
Kendimizi karşımızdakinin yerine koymayı ihmal ediyoruz. İnsan kaybetmesi çok kolay. Sevgiyi, güveni kazanması zor. Biz insanlar elimizdekinin değerini bilmeme hastalığına da sahibiz. Güven emek istiyor dünya ise çok zor ilişkilere zaman harcamıyoruz bitirmeyi kesip atmayı tercih ediyoruz işte bu yüzden yalnızlaşıyoruz.
Evliler yalnız, bekarlar yalnız,çocuklar yalnız, anneler yalnız, babalar yalnız. Küslükler, kırılmışlıklar,hüzünler almış başını gidiyor.
Neden böyle oluyor? Neden kaybetmek istemediğimizi kendi ellerimizle kaybediyoruz?
Sevgi sabır,emek,güven,saygı,zaman istiyor. Bunları veremediğimiz an kaybediyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder