Yüreğim yanıyor. Hissettiğim acıyı tarif etmek imkansız.
Hayatım gittikçe bir kabusa benzemeye başladı. Bu kabustan uyanmayı yani ölmeyi arzuluyorum. Ölümü arzulamak günahsa Allah affetsin beni.
Şu hayata beni bağlayan ufacık bir şey bile yok. Para pul derdinde olmadım keşke olsaydım belki bu dünya daha sevimli gelirdi. Gücüm kalmadı kötülüklerle savaşmaya, boşa giden adımlara ayakta kalmaya.
Beni seven kimse yok. Bana ihtiyacı olan kimse yok. İhtiyacım olan kimse yok. Beni yanıltmayacak kimse yok. Beni kaybetmekten korkan kimse yok.
Hayatın gülen yüzüydüm ağlayan yüzü olma yolunda ilerliyorum. Bir tek benim için mi zorlaşıyor hayat, bir tek ben mi saçma şeyler yaşamaya başladım yoksa herkes için mi aynı bilmiyorum. Ama ben bu dünyayı istemiyorum. Rabbim bana ölümün hayırlısını ahiretin de hayırlısını ver dünyayı istemiyorum. Yoruldum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder